ბიჭები ნატალის დათანხმდნენ ნარკოტიკის ყველაზე ძლიერი დოზის მიცემაზე, მაგრამ ნიკამ იყვირა:
- არაა! არავითარ შემთხვევაში! ნატალი შეიძლება ამით მოკვდეს და მე ამას ვერ დავუშვებ! ვისაც გინდათ მიეცით, ოღონთ ნატალის არა!
ბიჭებმა უთხრეს:
- კაი, როგორც შენ იტყვი. ნატალიმ ძალიან გვთხოვა და იქნებ მივცეთ...
- არა არა!
- კაი ხო... ნატალი ბოდიში.. :(
გოგონას სახეზე წყენა შეეტყო.
- ნიკა გეხვეწები :( - უთხრა ნატალიმ
- არაა!
გოგონა გაბრაზდა და გაქცევა დააპირა, მაგრამ ნიკამ შეაჩერა.
- ნატალი მითხარი რა დაგემართა?! რატომ გინდა სიკვდილი?
- მაშინ შემპირდი რომ როდესაც ყველაფერს მოგიყვები ნარკოტიკის ყველაზე ძლიერ დოზას მომცემ!
- წამომყევი...
Friday, May 3, 2013
Thursday, May 2, 2013
ნატალი... (5 თავი)
ნიკა ნახევრად ობოლი იყო. მას მხოლოდ დედა ჰყავდა , რომელიც მუშაობდა და სახლში მხოლოდ გვიან საღამოს მოდიოდა. ნიკას ნატალი ერთი წელია უყვარდა და გადაწყვეტილი ჰქონდა როდესაც 19 წლის გახდებოდა ცოლობაც ეთხოვა.
ნატალი მივიდა ნიკას სახლთან. ჯერ კარგად დაფიქრდა და მკაცრად გადაწყვიტა რომ შესულიყო. მან დააკაკუნა კარზე. კარი ნიკას მეგობარმა გაუღო. მას გაუხარდა და ნიკას უთხრა:
” ვაა ნიკა შენი მომავალი პატარძალი მოვიდა”. ნიკა ნატალისთან მივიდა, ცოტა გაკვირვებული.
ნატალიმ ნიკას და მის მეგობრებს უთხრა:
- მომისმინეთ, ყველაფერს შეგისრულებთ, ოღონთ ნარკოტიკის ყველაზე ძლიერი დოზა მომეცით!
ბიჭებმა უთხრეს:
- რავიცი, რადგან ასე გინდა კარგი...
ნატალი მივიდა ნიკას სახლთან. ჯერ კარგად დაფიქრდა და მკაცრად გადაწყვიტა რომ შესულიყო. მან დააკაკუნა კარზე. კარი ნიკას მეგობარმა გაუღო. მას გაუხარდა და ნიკას უთხრა:
” ვაა ნიკა შენი მომავალი პატარძალი მოვიდა”. ნიკა ნატალისთან მივიდა, ცოტა გაკვირვებული.
ნატალიმ ნიკას და მის მეგობრებს უთხრა:
- მომისმინეთ, ყველაფერს შეგისრულებთ, ოღონთ ნარკოტიკის ყველაზე ძლიერი დოზა მომეცით!
ბიჭებმა უთხრეს:
- რავიცი, რადგან ასე გინდა კარგი...
ნატალი... (4 თავი)
ნატალი გამოვიდა მარკეტიდან... მირბოდა, მაგრამ სად? თვალებიდან ცრემლები მოსდიოდა. არ იცოდა სად წასულიყო, სიცოცხლე აღარ უნდოდა. თან ფიქრობდა ყველაფერზე, მის ”დედაზე” რომელიც გულში მართლა უყვარდა... მის პატარა დაზე, რომელსაც ძალიან აწყენინა როდესაც ბურთი გაუხეთქა... მაგრამ ყველაზე მეტად მაინც მისი ნამდვილი დედის წერილზე ფიქრობდა. ამოიღო წერილი ჯიბიდან და კიდევ ერთხელ გადაიკითხა. ნატალიმ წაკითხვის ბოლოს ისევ ტირილი დაიწყო... მას ძალიან მოსწყურდა, მაგრამ ფული არ ჰქონდა. აღარ იცოდა რა ექნა, თან უკვე საღამო ახლოვდებოდა. იმაზე ღელავდა ღამე სად გაეტარებინა... სახლში არ დაბრუნდებოდა...
მერე გაახსენდა რომ უბანში ერთ ნარკომან ბიჭს, ნიკას უყვარდა. ნატალიმ უეცრად დაინახა მისი ”დედა”. ის ყვიროდა ”ნატალიიიიიიიიიი სად ხაარ ” და თან ტიროდა... გოგონა მანქანას ამოეფარა, რომ ”დედას” არ დაენახა. შემდეგ ჩუმათ ნიკას სახლში გაიქცა.
მერე გაახსენდა რომ უბანში ერთ ნარკომან ბიჭს, ნიკას უყვარდა. ნატალიმ უეცრად დაინახა მისი ”დედა”. ის ყვიროდა ”ნატალიიიიიიიიიი სად ხაარ ” და თან ტიროდა... გოგონა მანქანას ამოეფარა, რომ ”დედას” არ დაენახა. შემდეგ ჩუმათ ნიკას სახლში გაიქცა.
Sunday, April 28, 2013
ნატალი... (3 თავი)
ნატალის ამ სიტყვების წაკითხვის შემდეგ გული წაუვიდა... გონზე რომ მოვიდა საწოლში იწვა და მასთან ”დედა” იდგა, ოღონთ არა ის ვინც წერილი მიწერა. გოგონასთან დედინაცვალი იდგა და განერვიულებული სახით უყურებდა. ”დედამ” რომ დაინახა, ნატალიმ თვალები გაახილა გაუხარდა და გადაეხვია მას. გოგონამ ის მოიშორა, გვერდზე გაიწია. ”დედა” ისევ განერვიულდა. ნატალიმ უთხრა:
-შენ....შენ... დედაჩემი არ ხარ?? ამდენ ხანს მატყუებდიი?!”
ნატალის ”დედას” ოფლმა დაასხა. ცოტახანი დუმდა, მაგრამ მერე ჰკითხა:
-ნატალი, მგონი ძალიან ცუდად ხარ. რას გულისხმობ?
- კი! კი ძალიან ცუდად ვარ და თუ მეტყვი რომ.... - ნატალი გაიქცა და წერილი მოიტანა - ეს წერილი ტყუილია, კარგად გავხდები!
”დედამ” ყველაფერი წაიკითხა. მას ცრემლები წამოუვიდა.
- ნატალი ეს... ესს... ეს წერილი... ეს წერილი...
- რა რა ეს წერილი? მითხარი!
- ეს წერილი.. ტყუილ..... მართალია!
ნატალიმ იკივლა, ტირილი დაიწყო, გავარდა ოთახიდან, აიღო თავისი ჩანთა, რაც შემოხვდა ყველაფერს ხელი დაარტყა.. ჭურჭელი დაამტვრია, წიგნები დახია, თავის დას, ქეთას ბურთი გაუხეთქა... რათქმაუნდა ძალით არ უნდოდა მაგრამ ძალიან გაბრაზებული იყო. ”დედა” მას გაეკიდა.
- ნატალიიიიიიი! ნატალი დაბრუნდი გთხოოოოოოვ! ნატალი არ წახვიდე! უშენოდ მოვკვდები, მე ხომ ძალიან მიყვარხარრრ! - ტირილით ეუბნებოდა ”დედა”
- არა! მე არ მიყვარხარ! მოკვდი! შენ მე არ გიყვარვარ, ამდენ ხანს მატყუებდი!
- ნატალიიიიიიიიიიიიიიიიიიიი.... - გაყვიროდა დედა და ტიროდა..
გაიქცა ნატალი... ის მირბოდა და ტიროდა, მაგრამ სად თვითონაც არ იცოდა... ის შევიდა ერთ დიდ მარკეტში, იკითხა თუ სად იყო საპირფარეშო... ის შევიდა საპირფარეშოში, ამოიღო ჩანთიდან მაკრატელი და თმა შეიჭრა...
-შენ....შენ... დედაჩემი არ ხარ?? ამდენ ხანს მატყუებდიი?!”
ნატალის ”დედას” ოფლმა დაასხა. ცოტახანი დუმდა, მაგრამ მერე ჰკითხა:
-ნატალი, მგონი ძალიან ცუდად ხარ. რას გულისხმობ?
- კი! კი ძალიან ცუდად ვარ და თუ მეტყვი რომ.... - ნატალი გაიქცა და წერილი მოიტანა - ეს წერილი ტყუილია, კარგად გავხდები!
”დედამ” ყველაფერი წაიკითხა. მას ცრემლები წამოუვიდა.
- ნატალი ეს... ესს... ეს წერილი... ეს წერილი...
- რა რა ეს წერილი? მითხარი!
- ეს წერილი.. ტყუილ..... მართალია!
ნატალიმ იკივლა, ტირილი დაიწყო, გავარდა ოთახიდან, აიღო თავისი ჩანთა, რაც შემოხვდა ყველაფერს ხელი დაარტყა.. ჭურჭელი დაამტვრია, წიგნები დახია, თავის დას, ქეთას ბურთი გაუხეთქა... რათქმაუნდა ძალით არ უნდოდა მაგრამ ძალიან გაბრაზებული იყო. ”დედა” მას გაეკიდა.
- ნატალიიიიიიი! ნატალი დაბრუნდი გთხოოოოოოვ! ნატალი არ წახვიდე! უშენოდ მოვკვდები, მე ხომ ძალიან მიყვარხარრრ! - ტირილით ეუბნებოდა ”დედა”
- არა! მე არ მიყვარხარ! მოკვდი! შენ მე არ გიყვარვარ, ამდენ ხანს მატყუებდი!
- ნატალიიიიიიიიიიიიიიიიიიიი.... - გაყვიროდა დედა და ტიროდა..
გაიქცა ნატალი... ის მირბოდა და ტიროდა, მაგრამ სად თვითონაც არ იცოდა... ის შევიდა ერთ დიდ მარკეტში, იკითხა თუ სად იყო საპირფარეშო... ის შევიდა საპირფარეშოში, ამოიღო ჩანთიდან მაკრატელი და თმა შეიჭრა...

Thursday, April 18, 2013
ნატალი... (2 თავი) ”უცნობი” ქალის წერილი
ნატალი როგორც კი სახლში მივიდა თავის ოთახში აირბინა. დიდ ყუთში იდო ლამაზი კონვერტი და ვარდისფერი პარკი. პარკში რაღაც საჩუქარი იყო, მაგრამ პირველ რიგში კონვერტი გახსნა რადგან წერილი უფრო აინტერესებდა. დაკეცილი ფურცელი გაშალა და დაიწყო კითხვა:
- გამარჯობა ნატალი! ( გოგონას გაუკვირდა თუ საიდან იცოდა მისი სახელი ) ამდენი ხანია დაგსდევ და გითვალთვალებ. ვიცი რომ ცოტა გეშინია კიდეც. მე მინდა გითხრა რომ დედაშენი ვარ. ადრე, როდესაც მამაშენს გავყევი ცოლად მთელი გულით მიყვარდა. როდესაც შენ გაგაჩინე, 7 თვის შემდეგ გამოჩნდა ერთი კაცი. მე ის ჯერ მომწონდა, შემდეგ კი შემიყვარდა. ჯერ ფარულად ვხვდებოდი, მაგრამ როდესაც მითხრა რომ რუსეთში მიდიოდა, მე დავივიწყე ყველაფერი და გადავწყვიტე მას წავყოლოდი. მე მამაშენს ყველაფერი ვუთხარი, შენც და ისიც მიგატოვეთ. მე მაშინ ახალგაზრდა და სულელი ვიყავი. მამაშენს მართლა ძალიან ვუყვარდი და ნერვიულობით გარდაიცვალა, ჩემი წასვლიდან რამოდენიმე დღის შემდეგ. მე დედ-მამა არ მყავდა, მამაშენის მშობლებმა უარი თქვეს შენს მოვლაზე, ჩვენ იმის შვილს ვერ მოვუვლით ვის გამოც ჩვენი შვილი გარდაიცვალაო. სხვა მამაშენის ნათესავებმაც ეს სთქვეს. დარჩათ შენი თავი ჩემს ნათესავებს, მისი მოვლა არავის შეეძლო და ამიტომ გაგაშვილეს. შენ გიშვილა ერთმა მშვენიერმა ადამიანმა, ვინც მთელი ცხოვრება გივლიდა. რაც ჩავიდინე იმას ჩემს თავს ვერასდროს ვაპატიებ და გთხოვ, შენ მაინც მაპატიე...
- გამარჯობა ნატალი! ( გოგონას გაუკვირდა თუ საიდან იცოდა მისი სახელი ) ამდენი ხანია დაგსდევ და გითვალთვალებ. ვიცი რომ ცოტა გეშინია კიდეც. მე მინდა გითხრა რომ დედაშენი ვარ. ადრე, როდესაც მამაშენს გავყევი ცოლად მთელი გულით მიყვარდა. როდესაც შენ გაგაჩინე, 7 თვის შემდეგ გამოჩნდა ერთი კაცი. მე ის ჯერ მომწონდა, შემდეგ კი შემიყვარდა. ჯერ ფარულად ვხვდებოდი, მაგრამ როდესაც მითხრა რომ რუსეთში მიდიოდა, მე დავივიწყე ყველაფერი და გადავწყვიტე მას წავყოლოდი. მე მამაშენს ყველაფერი ვუთხარი, შენც და ისიც მიგატოვეთ. მე მაშინ ახალგაზრდა და სულელი ვიყავი. მამაშენს მართლა ძალიან ვუყვარდი და ნერვიულობით გარდაიცვალა, ჩემი წასვლიდან რამოდენიმე დღის შემდეგ. მე დედ-მამა არ მყავდა, მამაშენის მშობლებმა უარი თქვეს შენს მოვლაზე, ჩვენ იმის შვილს ვერ მოვუვლით ვის გამოც ჩვენი შვილი გარდაიცვალაო. სხვა მამაშენის ნათესავებმაც ეს სთქვეს. დარჩათ შენი თავი ჩემს ნათესავებს, მისი მოვლა არავის შეეძლო და ამიტომ გაგაშვილეს. შენ გიშვილა ერთმა მშვენიერმა ადამიანმა, ვინც მთელი ცხოვრება გივლიდა. რაც ჩავიდინე იმას ჩემს თავს ვერასდროს ვაპატიებ და გთხოვ, შენ მაინც მაპატიე...
Wednesday, April 17, 2013
ნატალი... (1 თავი)
ერთ ქუჩაზე, ცხოვრობდა ერთი გოგონა, რომელსაც ნატალი ერქვა. ის 13 წლის იყო. ნატალი ყოველ დღე მხიარულად დადიოდა სკოლაში, მაღაზიებში, ქუჩაში. სიცოცხლე უხაროდა, მოსწონდა და უყვარდა საკუთარი თავი.
მიუხედავად იმისა, რომ ნატალი საერთოდ არ გავდა დედას, არასდროს არ შეჰპარებია ეჭვი იმაში, რომ ნაშვილები იყო. ერთხელ მან დედას ჰკითხა:
- დედა, ყველა მეუბნება რომ არ გგევარ და მეც ვერ ვხედავ ჩვენს თავში მსაგვსებას. მე შავგვრემანი ვარ, შენ ქერა. მე მწვანე თვალები მაქ, შენ ლურჯი. არც მამას ვგევარ. რატომ?
დედას ცოტა გაუჭირდა პასუხის გაცემა, მაგრამ არ დაიბნა და შვილს უპასუხა:
- ზოგჯერ შვილები ბებიებს ემსგავსებიან. შენც ბებიაშენს გევხას.
და ანახა ბებიას ბავშობის სურათი (სინამდვილეში კი ეს თვითონ ნატალი იყო). გოგონამ მართლაც დიდი მსგავსება დაინახა. გავიდა დღეები, ნატალი დღითიდღე იზრდებოდა და ბევრ რამეს ხვდებოდა, ერთის გარდა: რატომ უთვალთვალებდა სკოლასთან ერთი ქალი ყოველ დღე. ნატალის ცოტა ეშინოდა კიდეც, ნელნელა ეს შიში მატულობდა. ნატალიმ გადაწყვიტა სხვა გზით ევლო, ის გზა უფრო გრძელი იყო მაგრამ უსაფრთხო. რამოდენიმე დღე უცნობი ქალი აღარ ჩანდა. გოგონამ შვება იგრძნო, იფიქრა რომ თავი დამანებაო მაგრამ მწარედ შეცდა. ერთი კვირის შემდეგ უცნობი ქალი იმ გზაზეც შეამჩნია. ნატალის ძალიან შეეშინდა, მაგრამ ამის მოყოლა დედასთვის არ უნდოდა. ერთხელაც, უცნობი ქალი გოგონას მიუახლოვდა. ნატალის ფერი შეეცვალა, შიშის ოფლმა დაასხა. ნატალიმ ჰკითხა:
- რრრა რრაა გინდათ?
უცნობმა ქალმა გაუღიმა და უპასუხა:
- ვიცი, ყოველდღე მხედავ და ალბათ ცოტა გეშინია ჩემი, გაინტერესებს თუ რატომ გითვალთვალებ. ახლავე გეტყვი. ჩვენ ერთმანეთთან დიდი კავშირი გვაქ. თუ კარგად დამაკვირდები შეამჩნევ, რომ რაღაცით გგევარ.
ნატალი მართლაც დააკვირდა და შეამჩნია მსგავსება. ქალმა გააგრძელა:
- მე დიდი ხანია ვფიქრობ და გადავწყვიტე ყველაფერი მეთქვა. აი, გამომართვი ეს ყუთი და ნახე. ამ ყუთში დევს წერილი, სადაც ყველაფერი წერია და ასევე მცირეოდენი საჩუქარი.
ნატალიმ ყუთი გამოართვა და სახლში წავიდა. მას ძალიან ეჩქარებოდა, ძალიან აინტერესებდა თუ რა იდო ყუთში...
მიუხედავად იმისა, რომ ნატალი საერთოდ არ გავდა დედას, არასდროს არ შეჰპარებია ეჭვი იმაში, რომ ნაშვილები იყო. ერთხელ მან დედას ჰკითხა:
- დედა, ყველა მეუბნება რომ არ გგევარ და მეც ვერ ვხედავ ჩვენს თავში მსაგვსებას. მე შავგვრემანი ვარ, შენ ქერა. მე მწვანე თვალები მაქ, შენ ლურჯი. არც მამას ვგევარ. რატომ?
დედას ცოტა გაუჭირდა პასუხის გაცემა, მაგრამ არ დაიბნა და შვილს უპასუხა:
- ზოგჯერ შვილები ბებიებს ემსგავსებიან. შენც ბებიაშენს გევხას.
და ანახა ბებიას ბავშობის სურათი (სინამდვილეში კი ეს თვითონ ნატალი იყო). გოგონამ მართლაც დიდი მსგავსება დაინახა. გავიდა დღეები, ნატალი დღითიდღე იზრდებოდა და ბევრ რამეს ხვდებოდა, ერთის გარდა: რატომ უთვალთვალებდა სკოლასთან ერთი ქალი ყოველ დღე. ნატალის ცოტა ეშინოდა კიდეც, ნელნელა ეს შიში მატულობდა. ნატალიმ გადაწყვიტა სხვა გზით ევლო, ის გზა უფრო გრძელი იყო მაგრამ უსაფრთხო. რამოდენიმე დღე უცნობი ქალი აღარ ჩანდა. გოგონამ შვება იგრძნო, იფიქრა რომ თავი დამანებაო მაგრამ მწარედ შეცდა. ერთი კვირის შემდეგ უცნობი ქალი იმ გზაზეც შეამჩნია. ნატალის ძალიან შეეშინდა, მაგრამ ამის მოყოლა დედასთვის არ უნდოდა. ერთხელაც, უცნობი ქალი გოგონას მიუახლოვდა. ნატალის ფერი შეეცვალა, შიშის ოფლმა დაასხა. ნატალიმ ჰკითხა:
- რრრა რრაა გინდათ?
უცნობმა ქალმა გაუღიმა და უპასუხა:
- ვიცი, ყოველდღე მხედავ და ალბათ ცოტა გეშინია ჩემი, გაინტერესებს თუ რატომ გითვალთვალებ. ახლავე გეტყვი. ჩვენ ერთმანეთთან დიდი კავშირი გვაქ. თუ კარგად დამაკვირდები შეამჩნევ, რომ რაღაცით გგევარ.
ნატალი მართლაც დააკვირდა და შეამჩნია მსგავსება. ქალმა გააგრძელა:
- მე დიდი ხანია ვფიქრობ და გადავწყვიტე ყველაფერი მეთქვა. აი, გამომართვი ეს ყუთი და ნახე. ამ ყუთში დევს წერილი, სადაც ყველაფერი წერია და ასევე მცირეოდენი საჩუქარი.
ნატალიმ ყუთი გამოართვა და სახლში წავიდა. მას ძალიან ეჩქარებოდა, ძალიან აინტერესებდა თუ რა იდო ყუთში...
Monday, April 8, 2013
ჰაიდენ უილიამსი Hayden Williams - უნიჭიერესი ილუსტრატორი
ერთერთ გაგას გვერდზე, იდო რომელიღაცა ილუსტრატორის მიერ დახატული გაგა. რომ დავაკვირდი ფოტოს ეწერა: ” Hayden Williams". ძალიან მომეწონა ნახატი და დამაინტერესა ამ ილუსტრატორმა. Google-ში შევედი და ავკრიფე "Hayden Williams". ძალიან ბევრი შესანიშნავი ნახატი ვნახე, რომელიც ძალიან მომეწონა...


ჰაიდენ უილიამსი ახალგაზრდა ნიჭიერი მოდური ილუსტრატორია, რომელიც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით ძალიან მოკლე დროში გახდა ცნობილი თავისი ნიჭიერებით და უკვე თაყვანისმცემლებიც კი გამოუჩნდა, ისინი, ვინც მის ტალანტს აფასებენ. ჰაიდენს ძალიან უყვარს ცნობილი ადამიანების ხატვა. წარმოგიდგენთ მის ნამუშევრებს:


Thursday, April 4, 2013
Born to be Brave ( ნაწილი 7 ) - დ ა ს ა ს რ უ ლ ი
და მე და დედა გავემგზავრე ამერიკაში, გაგას კონცერტზე...
აი ჩავედით კიდევაც. ეს იყო ყველაზე მაგარი მომენტი. სასტუმრო ძალიან მომეწონა, ასეთი მაგარი სასტუმრო არც კი მინახავს. ხვალ გაგას კონცერტზე უნდა წავსულიყავი...
გათენდა. მე 9 საათზე წამოვხტი საწოლიდან და ჩემი ახალი, საუკეთესო კაბა ჩავიცვი. სარკეში ჩავიხედე, მაგრამ ასე მონსტრს კი არა პრინცესას ვგავდი. გამოვაღე კარადა, ავიღე ჩემი დახეული შარვალი და გაგას მაიკა და ჩავიცვი. თვალებიც შევიღებე, ისე, როგორც გაგას "Marry The Night" - ში აქვს ცეკვის დროს.
- დეეე წავედიით!
- აუ კარგი რა ჯერ ადრეა დამაცადე ძილიი გოგო!
- ოო წამოდი დროზე.
- მარტო წადი
- მეშინიაა, არც კი ვიცი სად წავიდე
- კარგი ხოო მოვდივარ
დედამ ჩაიცვა და გაგას კონცერტზე წამიყვანა.
- გაგგააააააააა აი ლავ იოუუ გაგაააა!- ისმოდა ასეთი შეძახილები და ტაშის დაკვრის ხმაც. აი გამოვიდა გაგაც. მან დაიყო ” Born This Way"-ს სიმღერა. სიმღერის ბოლოს მან აარჩია ფანები და აიყვანა სცენაზე. მათ შორის მოვხვდი მეც! ვაიმე როგორ გამიხარდა!
- ” გაგა მიყვარხარ!!! მე ვარ ქართველი. გთხოვ ჩამოდი საქართველოში! "
- " ოჰ, პატარა მზეო! შენ ის არ ხარ თვითერზე რომ მომწერე”?
- ”კი მე ის ვარ!”
- ” მეც გიპასუხე! You Born to be Brave!!!!!!!"
აი ჩავედით კიდევაც. ეს იყო ყველაზე მაგარი მომენტი. სასტუმრო ძალიან მომეწონა, ასეთი მაგარი სასტუმრო არც კი მინახავს. ხვალ გაგას კონცერტზე უნდა წავსულიყავი...
გათენდა. მე 9 საათზე წამოვხტი საწოლიდან და ჩემი ახალი, საუკეთესო კაბა ჩავიცვი. სარკეში ჩავიხედე, მაგრამ ასე მონსტრს კი არა პრინცესას ვგავდი. გამოვაღე კარადა, ავიღე ჩემი დახეული შარვალი და გაგას მაიკა და ჩავიცვი. თვალებიც შევიღებე, ისე, როგორც გაგას "Marry The Night" - ში აქვს ცეკვის დროს.
- დეეე წავედიით!
- აუ კარგი რა ჯერ ადრეა დამაცადე ძილიი გოგო!
- ოო წამოდი დროზე.
- მარტო წადი
- მეშინიაა, არც კი ვიცი სად წავიდე
- კარგი ხოო მოვდივარ
დედამ ჩაიცვა და გაგას კონცერტზე წამიყვანა.
- გაგგააააააააა აი ლავ იოუუ გაგაააა!- ისმოდა ასეთი შეძახილები და ტაშის დაკვრის ხმაც. აი გამოვიდა გაგაც. მან დაიყო ” Born This Way"-ს სიმღერა. სიმღერის ბოლოს მან აარჩია ფანები და აიყვანა სცენაზე. მათ შორის მოვხვდი მეც! ვაიმე როგორ გამიხარდა!
- ” გაგა მიყვარხარ!!! მე ვარ ქართველი. გთხოვ ჩამოდი საქართველოში! "
- " ოჰ, პატარა მზეო! შენ ის არ ხარ თვითერზე რომ მომწერე”?
- ”კი მე ის ვარ!”
- ” მეც გიპასუხე! You Born to be Brave!!!!!!!"
Wednesday, April 3, 2013
Born to be Brave ( ნაწილი 6 )
გავიდა 10 დღე.
- დღეს დედიკო ჩამოდიის- ვუთხარი ძიძას.
- ხო ძალიან მაგარია ))
- აუ შენ დარჩი რა ჩვენთან არ წახვიდე.
- როგორ დავრჩე, მეც ჩემი ოჯახი მყავს და მომენატრნენ.
- აუუუ :((
- მოდი ჩაგეხუტო
მე ჩემს ძიძას ჩავეხუტე...
- რომარომაამააა გაგა ოლალაა ვანთ იოურ ბედ რომენს... - ისმის ჩემი ტელეფონის ხმა. მეც ვუპასუხე.
- დედას სიხარულოო როგორ ხარ?
- კარგად დეე შენ?
- მეც კარგად ჩამოვედიი და რაღაც ჩამოგიტანეე!
- მართლა დეეეე? :*
- ხოო
- ვაიმე რა მაგარია რა არისს?
- ეს უკვე სიურპრიზიაა ))
- კარგი ხოო. ;დ ეხლა სად ხარ?
- მანქანაში ვარ და სახლში მოვდივარ.
- კარგიი მალე მოდიი...
- აი უკვე სახლთან ვარ
- ჩამოვალ და დაგხვდებიიიი...
მე გავიქეცი ეზოში. ქუჩაში დედა დავინახე. ღობეს გადავახტი და დედას გადავეხვიე...
- ჩემი ძიძა გამოვიდა სახლიდან, უკვე ჩაცმული. კარებთან იდგა და გვიყურებდა... მერე მოგვიახლოვდა. დედამ მას დიდი მადლობა მოუხადა. ჩემი ძიძა მანქანაში ჩაჯდა... მე ხელს ვუქნევდი.
- დეე რა ჩამომიტანე?
- წამოდი სახლში და გაჩვენებ!
ავედი სახლში და გავშრი... ეს იყო ბილეთი გაგას კონცერტზე ვაიმე როგორ გამიხარდაა !! ))
- აწწწ რა მაგარია დეეეეეეეე მადლობა ვაიმე როგორ მიყვარხარ დედიკოოო ააააააააააააააააააააააააააააა იეეეეეეეეეეეეეეეეეეეს!
- ჰჰაჰჰა დაწყნარდი..
- ვერაა ძალიან მიხარიააააააააააააა იეეეეეეეეეეეეეეეეეეეს გაგას კონცერტზე წავაააააააალ!
- ხო ანი წახვალ წახვალ )))
- ურაააააააააააა!
- ანი მისმინე, მე შენი დღიური წავიკითხე. ამას რატომ არ მეუბნებოდი? მე შენ სხვა სკოლაში გადაგიყვან.
- ............ მე ...... მე......
- კარგი არაუშავს. მთავარია გავიგე. მალე არდადეგები მოვა და 7 კლასიდან სხვა სკოლაში გადაგიყვან!
- რა კარგიააა! ^^
ეს იყო ყველაზე ბედნიერი დღე ჩემს ცხოვრებაში. ამ ბედნიერებას კიდევ გაგას მოწერილი მესიჯი დაემატა:
” გამაგრდი! იყავი ძლიერი! You Born to be Brave! "
- დღეს დედიკო ჩამოდიის- ვუთხარი ძიძას.
- ხო ძალიან მაგარია ))
- აუ შენ დარჩი რა ჩვენთან არ წახვიდე.
- როგორ დავრჩე, მეც ჩემი ოჯახი მყავს და მომენატრნენ.
- აუუუ :((
- მოდი ჩაგეხუტო
მე ჩემს ძიძას ჩავეხუტე...
- რომარომაამააა გაგა ოლალაა ვანთ იოურ ბედ რომენს... - ისმის ჩემი ტელეფონის ხმა. მეც ვუპასუხე.
- დედას სიხარულოო როგორ ხარ?
- კარგად დეე შენ?
- მეც კარგად ჩამოვედიი და რაღაც ჩამოგიტანეე!
- მართლა დეეეე? :*
- ხოო
- ვაიმე რა მაგარია რა არისს?
- ეს უკვე სიურპრიზიაა ))
- კარგი ხოო. ;დ ეხლა სად ხარ?
- მანქანაში ვარ და სახლში მოვდივარ.
- კარგიი მალე მოდიი...
- აი უკვე სახლთან ვარ
- ჩამოვალ და დაგხვდებიიიი...
მე გავიქეცი ეზოში. ქუჩაში დედა დავინახე. ღობეს გადავახტი და დედას გადავეხვიე...
- ჩემი ძიძა გამოვიდა სახლიდან, უკვე ჩაცმული. კარებთან იდგა და გვიყურებდა... მერე მოგვიახლოვდა. დედამ მას დიდი მადლობა მოუხადა. ჩემი ძიძა მანქანაში ჩაჯდა... მე ხელს ვუქნევდი.
- დეე რა ჩამომიტანე?
- წამოდი სახლში და გაჩვენებ!
ავედი სახლში და გავშრი... ეს იყო ბილეთი გაგას კონცერტზე ვაიმე როგორ გამიხარდაა !! ))
- აწწწ რა მაგარია დეეეეეეეე მადლობა ვაიმე როგორ მიყვარხარ დედიკოოო ააააააააააააააააააააააააააააა იეეეეეეეეეეეეეეეეეეეს!
- ჰჰაჰჰა დაწყნარდი..
- ვერაა ძალიან მიხარიააააააააააააა იეეეეეეეეეეეეეეეეეეეს გაგას კონცერტზე წავაააააააალ!
- ხო ანი წახვალ წახვალ )))
- ურაააააააააააა!
- ანი მისმინე, მე შენი დღიური წავიკითხე. ამას რატომ არ მეუბნებოდი? მე შენ სხვა სკოლაში გადაგიყვან.
- ............ მე ...... მე......
- კარგი არაუშავს. მთავარია გავიგე. მალე არდადეგები მოვა და 7 კლასიდან სხვა სკოლაში გადაგიყვან!
- რა კარგიააა! ^^
ეს იყო ყველაზე ბედნიერი დღე ჩემს ცხოვრებაში. ამ ბედნიერებას კიდევ გაგას მოწერილი მესიჯი დაემატა:
” გამაგრდი! იყავი ძლიერი! You Born to be Brave! "
Born to be Brave ( ნაწილი 5 )
მეორე დღეს სკოლაში არ წავედი. დედას წავყევი აეროპორტში. იქ დამხვდა ჩემი ძიძაც. გავიცანი, მშვენიერი ადამიანი იყო. დედას ჩავეხუტე, დავემშვიდობე ცრემლებიც კი წამომივიდა.
- ნახვამდის დეე!
- ნახვამდის ჩემო სიხარულო!
- მომენატრები დეეე!
- მეც ანი!
- დეეე არ წახვიდეე ან მეც წამიყვანეეე!
- ვერ წაგიყვან ანი ხო იცი... ავდივარ ახლა თვითმფრინავში ნახვამდიის!
- ნახვამდის დეე....
სახლში ჩემს ძიძასთან ერთად წავედი. ჩემი ძიძა ძალიან მხიარული იყო. მე მას ვკითხე გაგას შესახებ რას ფიქრობდა
- ოო.. რთული სათქმელია. მე არ მომწონს მისი ჩაცმის სტილი და ქცევები, მაგრამ ძალიან კარგად მღერის. სისულელეებს რომ იძახიან სატანისტიაო და ასე შემდეგ ასეთი რაღაცეების არ მჯერა.
- რა კარგია. ძლივს ვიპოვე ვიღაც ისეთი, ვინც გამიგებს...
- რას გულისხმობ?
მე ყველაფერი მოვუყევი ჩემს შესახებ.
- ეს ძალიან ცუდია, მაგრამ არაუშავს, მოვა დრო და შეგეხვეწებიან მეგობრობას!
- ნეტავ მართლაც მოვიდეს ეს დრო... - გავიფიქრე ჩემთვის.
ჩემს ოთახში ავედი, კომპიუტერთან დავჯექი და თვითერში შევედი. გაგას პასუხი არ მოუწერია. თუმცა იმედი არ დამიკარგავს! მე მაინც ველოდებოდი გაგას მესიჯს...
- ნახვამდის დეე!
- ნახვამდის ჩემო სიხარულო!
- მომენატრები დეეე!
- მეც ანი!
- დეეე არ წახვიდეე ან მეც წამიყვანეეე!
- ვერ წაგიყვან ანი ხო იცი... ავდივარ ახლა თვითმფრინავში ნახვამდიის!
- ნახვამდის დეე....
სახლში ჩემს ძიძასთან ერთად წავედი. ჩემი ძიძა ძალიან მხიარული იყო. მე მას ვკითხე გაგას შესახებ რას ფიქრობდა
- ოო.. რთული სათქმელია. მე არ მომწონს მისი ჩაცმის სტილი და ქცევები, მაგრამ ძალიან კარგად მღერის. სისულელეებს რომ იძახიან სატანისტიაო და ასე შემდეგ ასეთი რაღაცეების არ მჯერა.
- რა კარგია. ძლივს ვიპოვე ვიღაც ისეთი, ვინც გამიგებს...
- რას გულისხმობ?
მე ყველაფერი მოვუყევი ჩემს შესახებ.
- ეს ძალიან ცუდია, მაგრამ არაუშავს, მოვა დრო და შეგეხვეწებიან მეგობრობას!
- ნეტავ მართლაც მოვიდეს ეს დრო... - გავიფიქრე ჩემთვის.
ჩემს ოთახში ავედი, კომპიუტერთან დავჯექი და თვითერში შევედი. გაგას პასუხი არ მოუწერია. თუმცა იმედი არ დამიკარგავს! მე მაინც ველოდებოდი გაგას მესიჯს...
Monday, April 1, 2013
Born to be Brave ( ნაწილი 4 )
მეორე დღეს, როდესაც სკოლიდან მოვედი ჩემს და ოთახში შევედი დღიური გადაშლილი დამხვდა, არადა მახსოვდა, რომ დახურული დავტოვე. მერე გავიფიქრე, ალბათ გადაშლილი დამრჩათქო.(ამ დღიურში ჩემს ყოველდღიურ ისტორიას და ჩემს ფიქრებს ვწერდი.) როდესაც სამზარეულოში ჩავედი, გამიკვირდა, დედა თბილად დამხვდა. ნამცხვარი მომიჭრა და ყავაც დამისხა. მერე თავისთვისაც დაისხა ყავა და სუფრას მოუჯდა. მითხრა:
– ანი, შენთან სერიოზული საქმე მაქვს. მე მივდივარ უცხოეთში 1 კვირით, სამსახურიდან. ბევრ ფულს მომცემენ. შენ მარტო არ იქნები, ძიძა გეყოლება ძალიან კარგი გოგოა, თან ახალგაზრდა და მხიარული, ყველაფრის ნებას დაგრთავს, ღამე გვიან დაგაწვენს, მეგობრებთან გაგიშვებს, ყავას დაგალევინებს, კომპიუტერთან დიდხანს დაჯდები მაგრამ გაკვეთილებს წესიერად იმეცადინებ!
– მომენატრები დედა.. :(
– მეც, მაგრამ არაუშავს მალე ჩამოვალ. ხვალ მივფრინავ
მე დედას ჩავეხუტე. შემდეგ ნამცხვარი შევჭამე, ყავა დავლიე და ავედი სამეცადინოდ. შემდეგ შევედი თვითერზე და ვნახე რომ გაგამ დამაფოლოუვა. სიხარულისგან დავხტოდი, ვყვიროდი... გაგა შემოსული იყო, 7 წამის წინ დაუდია თვითი.მე დრო ვიხელთე და მივწერე:
" გამარჯობა გაგა, ,მე პატარა მონსტრი ვარ. ძალიან მიყვარხარ. რაღაც მინდა გთხოვო, დამეხმარე. სკოლაში მუდამ დამცინიან, მამცირებენ, არ მემეგობრებიან, მირტყამენ მხოლოდ იმის გამო რომ არ ვარ ლამაზი და განსხვავებული ვარ. რა გავაკეთო? თუ ნახავ ამ შეტყობინებას, ძალიან გთხოვ მიპასუხე! "
– ანი, შენთან სერიოზული საქმე მაქვს. მე მივდივარ უცხოეთში 1 კვირით, სამსახურიდან. ბევრ ფულს მომცემენ. შენ მარტო არ იქნები, ძიძა გეყოლება ძალიან კარგი გოგოა, თან ახალგაზრდა და მხიარული, ყველაფრის ნებას დაგრთავს, ღამე გვიან დაგაწვენს, მეგობრებთან გაგიშვებს, ყავას დაგალევინებს, კომპიუტერთან დიდხანს დაჯდები მაგრამ გაკვეთილებს წესიერად იმეცადინებ!
– მომენატრები დედა.. :(
– მეც, მაგრამ არაუშავს მალე ჩამოვალ. ხვალ მივფრინავ
მე დედას ჩავეხუტე. შემდეგ ნამცხვარი შევჭამე, ყავა დავლიე და ავედი სამეცადინოდ. შემდეგ შევედი თვითერზე და ვნახე რომ გაგამ დამაფოლოუვა. სიხარულისგან დავხტოდი, ვყვიროდი... გაგა შემოსული იყო, 7 წამის წინ დაუდია თვითი.მე დრო ვიხელთე და მივწერე:
" გამარჯობა გაგა, ,მე პატარა მონსტრი ვარ. ძალიან მიყვარხარ. რაღაც მინდა გთხოვო, დამეხმარე. სკოლაში მუდამ დამცინიან, მამცირებენ, არ მემეგობრებიან, მირტყამენ მხოლოდ იმის გამო რომ არ ვარ ლამაზი და განსხვავებული ვარ. რა გავაკეთო? თუ ნახავ ამ შეტყობინებას, ძალიან გთხოვ მიპასუხე! "
Sunday, March 31, 2013
Born to be Brave ( ნაწილი 3 )
ზარიც დაირეკა. შემოვიდა მასწავლებელი საკლასო ოთახში. დაჯდა, სია ამოიკითხა და შემდეგ თქვა:
" ახლა მე დავალებებს გამოვიკითხავ და ჩავიბარებ."
მე არ მეწერა დავალება. მასწავლებელს ვუთხარი რომ ვერ მოვასწარი. მან არ დაიჯერა, მითხრა უბრალოდ დაგეზარაო და ორიანი დამიწერა. ჩემს წინ მჯდომმა მოსწავლემ სიცილით მითხრა:
– აჰაჰ! შენი სატანა დედა მონსტრის მუსიკების მოსმენა ხომ მოასწარი?
– აუ დავაი რა შენს საქმეს მიხედე, სატანა თავი გაბია – ვუპასუხე მე.
– წესიერად გოგო თორე წამოვიდა სახეში
– მიდი აბა!
მართლაც, მოიქნია ხელი და მომხვდა. ძალიან მეტკინა და ამეტირა. მასწავლებელმა ვერც შეამჩნია ისე დაიწყო გაკვეთილის ახსნა. ზარი დაირეკა და დაიწყო დასვენება. მე გავიქეცი ბუფეტში და ერთი ფუნთუშა ვიყიდე. ჩემი კლასელი დამადგა და მთხოვა, უფროსწორედ "მიბრძანა" მომეციო. მე უარი ვუთხარი. ის გამომეკიდა და წამართვა. მე ძალიან მშიოდა, მაგრამ ფული აღარ მქონდა...
სკოლის მერე სახლში ფეხით წავედი. დედაჩემი იქ არ დამხვდა, მეგობართან იყო წასული. მე ავედი ჩემს ოთახში და ვფიქრობდი ყველაფერზე.
" ღმერთო, განა რა დავაშავე ასეთი, ყველა დამცინის, მჩაგრავს, მრიყავს. არავინ მემეგობრება. რატომ არის სამყარო ასეთი სასტიკი რატომ ვძულვარ ასე მე მათ? რითი ვარ მათზე ნაკლები?... არავინ მყავს, არავინ უფალო... განა გაგა მართლა სატანაა და მე მის ფანობის გამო ვისჯები? არა მგონია, ის ხომ პირჯვარს იწერს და ათასობით ადამიანს ეხმარება... მე ხომ უბრალოდ მისი მუსიკა მომწონს. ადამიანში ნიჭს ვაფასებ. უკვე აღარ მინდა ცხოვრება, თავი ჯოჯოხეთში მგონია. საკუთარი დედაც კი ძალიან გაბრაზებულია ჩემზე. უკვე ვეღარ ვითმენ უფალო დამეხმარე გთხოოოვ! "
მე ტირილი დავიწყე, ნელნელა უფრო ხმამაღლა და სლუკუნით ვლაპარაკობდი.
" სკოლაში საჭმელსაც აღარ მიტოვებენ, მირტყამენ... დამცინიან, არავინ მეხმარება, არავინ მემეგობრება. მათხოვარი, რომელსაც საერთოდ არ ვიცნობდი, ასეთი კეთილია და დამეხმარა. მას არ უნდა ჰქონდეს შესაძლებლობები? იმ ნაგავ და უგულო ბავშვებს, რომლებიც მუდამ დამცინიან და მამცირებენ, მათ უნდა ჰქონდეთ ლამაზი ტანსაცმელი, ბევრი ფული და კარგი გარეგნობა? რა უსამართლობაა... ღმერთო კიდევ ერთხელ გთხოვ რომ დამეხმარო! "
ამ სიტყვების შემდეგ დავჯექი ჩემს საწერ მაგიდასთან და წიგნი გადავშალე...
" ახლა მე დავალებებს გამოვიკითხავ და ჩავიბარებ."
მე არ მეწერა დავალება. მასწავლებელს ვუთხარი რომ ვერ მოვასწარი. მან არ დაიჯერა, მითხრა უბრალოდ დაგეზარაო და ორიანი დამიწერა. ჩემს წინ მჯდომმა მოსწავლემ სიცილით მითხრა:
– აჰაჰ! შენი სატანა დედა მონსტრის მუსიკების მოსმენა ხომ მოასწარი?
– აუ დავაი რა შენს საქმეს მიხედე, სატანა თავი გაბია – ვუპასუხე მე.
– წესიერად გოგო თორე წამოვიდა სახეში
– მიდი აბა!
მართლაც, მოიქნია ხელი და მომხვდა. ძალიან მეტკინა და ამეტირა. მასწავლებელმა ვერც შეამჩნია ისე დაიწყო გაკვეთილის ახსნა. ზარი დაირეკა და დაიწყო დასვენება. მე გავიქეცი ბუფეტში და ერთი ფუნთუშა ვიყიდე. ჩემი კლასელი დამადგა და მთხოვა, უფროსწორედ "მიბრძანა" მომეციო. მე უარი ვუთხარი. ის გამომეკიდა და წამართვა. მე ძალიან მშიოდა, მაგრამ ფული აღარ მქონდა...
სკოლის მერე სახლში ფეხით წავედი. დედაჩემი იქ არ დამხვდა, მეგობართან იყო წასული. მე ავედი ჩემს ოთახში და ვფიქრობდი ყველაფერზე.
" ღმერთო, განა რა დავაშავე ასეთი, ყველა დამცინის, მჩაგრავს, მრიყავს. არავინ მემეგობრება. რატომ არის სამყარო ასეთი სასტიკი რატომ ვძულვარ ასე მე მათ? რითი ვარ მათზე ნაკლები?... არავინ მყავს, არავინ უფალო... განა გაგა მართლა სატანაა და მე მის ფანობის გამო ვისჯები? არა მგონია, ის ხომ პირჯვარს იწერს და ათასობით ადამიანს ეხმარება... მე ხომ უბრალოდ მისი მუსიკა მომწონს. ადამიანში ნიჭს ვაფასებ. უკვე აღარ მინდა ცხოვრება, თავი ჯოჯოხეთში მგონია. საკუთარი დედაც კი ძალიან გაბრაზებულია ჩემზე. უკვე ვეღარ ვითმენ უფალო დამეხმარე გთხოოოვ! "
მე ტირილი დავიწყე, ნელნელა უფრო ხმამაღლა და სლუკუნით ვლაპარაკობდი.
" სკოლაში საჭმელსაც აღარ მიტოვებენ, მირტყამენ... დამცინიან, არავინ მეხმარება, არავინ მემეგობრება. მათხოვარი, რომელსაც საერთოდ არ ვიცნობდი, ასეთი კეთილია და დამეხმარა. მას არ უნდა ჰქონდეს შესაძლებლობები? იმ ნაგავ და უგულო ბავშვებს, რომლებიც მუდამ დამცინიან და მამცირებენ, მათ უნდა ჰქონდეთ ლამაზი ტანსაცმელი, ბევრი ფული და კარგი გარეგნობა? რა უსამართლობაა... ღმერთო კიდევ ერთხელ გთხოვ რომ დამეხმარო! "
ამ სიტყვების შემდეგ დავჯექი ჩემს საწერ მაგიდასთან და წიგნი გადავშალე...
Saturday, March 30, 2013
Born to be Brave ( ნაწილი 2 )
მესმის დედის უკვე თითქმის ჩამწყდარი ხმით ყვირილი და კარებზე მთელი ძალით დარტყმის ხმა. თვალები რომ გავახილე თავიდან ვერ მივხვდი ვერაფერს, მაგრამ უცებ გამახსენდა. გუშინ ჩავიკეტე ჩემს ოთახში, დავწექი საწოლზე და ტირილი დავიწყე. თურმე ჩამძინებია და მეცადინეობაც კი დამავიწყდა. სკოლა 9–ზე მეწყებოდა, უკვე 8:30 იყო. სკოლაში მაგვიანდებოდა, დედაჩემი კიდევ ყვიროდა. მე სწრაფად ჩავიცვი და გავიქეცი ოთახიდან. დედაჩემი მომვარდა და ყური ამიწია: " გოგო არ გესმის რომ გეძახი? ჩაგეძინა ხო გუშინ და ვერაფერი ვერ იმეცადინე? ! მაინც წახვალ სკოლაში! "
შევჭამე და სირბილით გავიქეცი სკოლაში. სკოლასთან რომ მივედი დავინახე, ორი გოგო დაჟინებით მიყურებდა და ერთი მეორეს რაღაცას ეუბნებოდა. მე მათ ვუყურებდი, წინ არ ვიყურებოდი, ქვას წამოვკარი ფეხი და ტალახში დავეცი. ყველას სიცილი აუტყდა, არავინ მოვიდა ჩემს დასახმარებლად. ფეხი ძალიან მტკიოდა, ვერ ვდგებოდი. მასწავლებელსაც არავინ დაუძახა. მე ვტიროდი, სხვა კი ყველა იცინოდა. ამდროს ჩემი სკოლის ეზოში ერთი მართხოვარი შემოვიდა, დაახლოებით ჩემი ასაკის იყო. დამეხმარეთო იძახდა. წაქცეული რომ დამინახა მოვიდა და ამაყენა, ბავშვების ამაზრზენმა სიცილმა კი გული ატკინა და გააკვირვა კიდეც. მათხოვარმა მკითხა თუ რატომ იცინოდნენ ასე, ან რატომ არ დამეხმარნენ მეგობრები. მე ვუთხარი:
– ისინი ჩემი მეგობრები არ არიან!
მე მათხოვარს ცოტაოდენი ფული მივეცი და მადლობა გადავუხადე. ის გავიდა ჩვენი ეზოდან. ბავშვებს ახლა უფრო გაეცინათ, ერთმა მომაზახა:
– აჰაჰ! მათხოვარს დაუმეგობრდი? ჰაჰა რას შვრება შენი სატანა დედა მონსტრი მოკვდა იმ ოპერაციისგან? მე ცრემლები წამომივიდა და გავიქეცი სკოლაში. საპირფარეშოში შევედი. ტალახი მოვიწმინდე, ნამტირალები სახე მოვიბანე და კლასში ისე ავედი. სკოლაში რომ შევედი დამცინეს, აჰაჰ დაისვარა ჩვენი მონსტრი ეზოშიო. მე კიდევ მეტირებოდა. ჩემი მეგობრების უგულობაზე, თუ როგორ იცინონენ იმაზე რომ გაგამ ოპერაციის დროს ამდენი ტკივილი გადაიტანა. მე მეტირებოდა იმაზე, რომ ასე ვძულდი ყველას მხოლოდ იმის გამო, რომ გაგა მიყვარდა და არ ვიყავი ლამაზი...
შევჭამე და სირბილით გავიქეცი სკოლაში. სკოლასთან რომ მივედი დავინახე, ორი გოგო დაჟინებით მიყურებდა და ერთი მეორეს რაღაცას ეუბნებოდა. მე მათ ვუყურებდი, წინ არ ვიყურებოდი, ქვას წამოვკარი ფეხი და ტალახში დავეცი. ყველას სიცილი აუტყდა, არავინ მოვიდა ჩემს დასახმარებლად. ფეხი ძალიან მტკიოდა, ვერ ვდგებოდი. მასწავლებელსაც არავინ დაუძახა. მე ვტიროდი, სხვა კი ყველა იცინოდა. ამდროს ჩემი სკოლის ეზოში ერთი მართხოვარი შემოვიდა, დაახლოებით ჩემი ასაკის იყო. დამეხმარეთო იძახდა. წაქცეული რომ დამინახა მოვიდა და ამაყენა, ბავშვების ამაზრზენმა სიცილმა კი გული ატკინა და გააკვირვა კიდეც. მათხოვარმა მკითხა თუ რატომ იცინოდნენ ასე, ან რატომ არ დამეხმარნენ მეგობრები. მე ვუთხარი:
– ისინი ჩემი მეგობრები არ არიან!
მე მათხოვარს ცოტაოდენი ფული მივეცი და მადლობა გადავუხადე. ის გავიდა ჩვენი ეზოდან. ბავშვებს ახლა უფრო გაეცინათ, ერთმა მომაზახა:
– აჰაჰ! მათხოვარს დაუმეგობრდი? ჰაჰა რას შვრება შენი სატანა დედა მონსტრი მოკვდა იმ ოპერაციისგან? მე ცრემლები წამომივიდა და გავიქეცი სკოლაში. საპირფარეშოში შევედი. ტალახი მოვიწმინდე, ნამტირალები სახე მოვიბანე და კლასში ისე ავედი. სკოლაში რომ შევედი დამცინეს, აჰაჰ დაისვარა ჩვენი მონსტრი ეზოშიო. მე კიდევ მეტირებოდა. ჩემი მეგობრების უგულობაზე, თუ როგორ იცინონენ იმაზე რომ გაგამ ოპერაციის დროს ამდენი ტკივილი გადაიტანა. მე მეტირებოდა იმაზე, რომ ასე ვძულდი ყველას მხოლოდ იმის გამო, რომ გაგა მიყვარდა და არ ვიყავი ლამაზი...
Friday, March 29, 2013
Born to be Brave ( ნაწილი 1 )
დღეს საშინელი დღე მქონდა... ჩემმა კლასელებმა გაგას მაიკა გამიფუჭეს, კალმები და საღებავები წამისვეს... ჩანთა გამიქექეს და გაგას ფოტო იპოვეს, ამოიღეს და დამიხიეს. ამ დროს იმდენად გავბრაზდი, რომ სულ დამავიწყდა სად ვიყავი, რას ვაკეთებდი ან ვინ ვიყავი! მე მხოლოდ შურისძიების სურვილი მქონდა. მივვარდი ჩემს კლასელ გოგონას, ლიზის რომელმაც ჩანთიდან გაგას ფოტო ამომაცალა და სხვა კლასელებთან ერთად დამიხია და თმაში მთელი ძალით მოვქაჩე, მაკრატელი ავიღე და ცალ მხარეს მთელი თმა მოვაჭერი. ლიზიმ ტირილი დაიწყო. მას ძალიან გრძელი და ლამაზი თმა ჰქონდა, რითაც ამაყობდა და "ბლატაობდა".ყველა ჩემს კლასელს ძალიან შეეშინდა და გაიქცნენ. მე ავიღე მათი ნივთები და ფანჯრიდან გადავყარე. რამოდენიმე წუთში ჩემი კლასელები მასწავლებლებთან და დირექტორთან ერთად მოვიდნენ. დირექტორი და მასწავლებელი გაგიჟებულები დარჩნენ ეს რა ჰქენი, შენგან არ მოველოდითო. დედაჩემი დაიბარეს. გაკვეთილების შემდეგ ბავშვების მშობლები დამადგნენ და ჩხუბი დამიწყეს. მე გამოვიქეცი მაგრამ ჩემდა საუბედურო გზაში ატირებულ ლიზის და დედამისს შევხვდი. ლიზიმ დედას უთხრა:
– აი დედა ეს იყო თმა რომ მომაჭრა, ეს არის ანი!
– აი დედა ეს იყო თმა რომ მომაჭრა, ეს არის ანი!
– გოგო მოდი აქ! შენ რა უზრდელი ყოფილხარ, მაგ შენი სატანისტი ლედი გაგას გამო რა უქენი ჩემს შვილს ?
– სატანისტი არაა! თქვენმა შვილმა მე მისი ფოტო დამიხია!
– მერე ერთი ფოტოს გამო თმა უნდა მოაჭრა? ახლა მე შენ მოგაჭრი თმას!
– მე შემეშინდა და გამოვიქეცი. გზაში ნაყინი ვიყიდე, ერთ სკამზე ჩამოვჯექი და ტირილი დავიწყე. დედაჩემი შემეცოდა, ჩემს გამო რომ დაიბარეს სკოლაში, ის ბევრს ინერვიულებდა. სახლში რომ მივედი, დედამ კარი გამიღო. ეტყობოდა გაბრაზებული იყო. მე ვუთხარი:
– დედა რამე მოხდა?
– ეს მე კიარა შენ უნდა მითხრა! რა მოხდა სკოლაში?!
– ვიცი დედა... ყველაფერს აგიხსნი!
– არაფრის ახსნა არ მჭირდება! ყველაფერი კარგად ვიცი! შენგან ამას არ მოველოდი! ახლავე შედი შენს ოთახში და იმეცადინე! დღეს არც კომპიუტერთან დაჯდები და არც გარეთ გახვალ სათამაშოდ!
მე ავედი ჩემს ოთახში, თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა. ძალიან გამწარებული ვიყავი, დავეხეთქე ჩემს საწოლზე და ტირილი დავიწყე...
– სატანისტი არაა! თქვენმა შვილმა მე მისი ფოტო დამიხია!
– მერე ერთი ფოტოს გამო თმა უნდა მოაჭრა? ახლა მე შენ მოგაჭრი თმას!
– მე შემეშინდა და გამოვიქეცი. გზაში ნაყინი ვიყიდე, ერთ სკამზე ჩამოვჯექი და ტირილი დავიწყე. დედაჩემი შემეცოდა, ჩემს გამო რომ დაიბარეს სკოლაში, ის ბევრს ინერვიულებდა. სახლში რომ მივედი, დედამ კარი გამიღო. ეტყობოდა გაბრაზებული იყო. მე ვუთხარი:
– დედა რამე მოხდა?
– ეს მე კიარა შენ უნდა მითხრა! რა მოხდა სკოლაში?!
– ვიცი დედა... ყველაფერს აგიხსნი!
– არაფრის ახსნა არ მჭირდება! ყველაფერი კარგად ვიცი! შენგან ამას არ მოველოდი! ახლავე შედი შენს ოთახში და იმეცადინე! დღეს არც კომპიუტერთან დაჯდები და არც გარეთ გახვალ სათამაშოდ!
მე ავედი ჩემს ოთახში, თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა. ძალიან გამწარებული ვიყავი, დავეხეთქე ჩემს საწოლზე და ტირილი დავიწყე...
Tuesday, March 19, 2013
უბედური გოგონადან წარმატებულ ვარსკვლავამდე
.jpg)
მთელი ბავშვობა ვერ ვიტანდი სახლიდან გასვლას და ვერც სკოლას, მაგრამ მიწევდა სიარული. მე სწავლის გამო არ მძულდა სკოლა, უბრალოდ იქ ყველა დამცინოდა, მირტყამდა. ყოველი გაკვეთილების შემდეგ ნაგვის ყუთში მტენიდნენ, იშვიათად თუ ვახერხებდი სახლში გამოქცევას. აღარ მინდოდა სიცოცხლე, საშინლად ვიყავი. თითქმის ყველას ვძულდი, მეგობრებიც არ მყავდა. მხოლოდ რამოდენიმე გოგონა თუ მემეგობრებოდა. ბიჭები გამუდმებით მირტყამდნენ... როდესაც ცოტა გავიზარდე, თავის მოკვლაც მინდოდა მაგრამ მივხვდი, რომ ეს არ უნდა გამეკეთებინა, უნდა დამენახა კარგი ცხოვრებაში... მე ვთქვი რომ ვიყავი ძლიერი გოგონა და ამას არასოდეს გავაკეთებდი!
ძალიან მიყვარდა და ახლაც მიყვარს პიანინოზე დაკვრა. პიანინოზე დაკვრა მეთვითონ ვისწავლე 4 წლისამ. ხშირად ვუკრავდი პიანინოზე და თან ვმღეროდი ხოლმე. როდესაც წამოვიზარდე, მივხვდი რომ უკვე პროფესიის არჩევის დრო დადგა. ჩემი უსაყვარლესი საქმე მუსიკა იყო, ამიტომ გადავწყვიტე სიმღერა დამეწყო.
თავიდან არც ისე პოპულარული ვიყავი... ცოტა ფანი მყავდა, ცოტამ თუ იცოდა ჩემს შესახებ. მე მაშინ ვიყავი სტეფანი ჯერმანოტა! უკვე ვხვდებოდი რომ ჩემი ცხოვრება უკეთესობისკენ ისწრაფოდა და ღმერთს მადლობა ვუთხარი, რომ მომცა ძალა გამეძლო ჩემი წარსულისთვის!
2006 წელს, მე გამოვიყენე ფსევდონიმი "ლედი გაგა" ( ჯგუფ Queen–ის სიმღერიდან "Radio Ga Ga". ამ დღიდან მე გავხდი ლედი გაგა, მე დავიწყე ახალი ცხოვრება და მთელმა მსოფლიომ ამ სახელით გამიცნო! მე ახლა ვარ ძალიან ბედნიერი რადგან მყავს ძალიან ბევრი ფანი მთელს მსოფლიოში! ახლა მე ჩემი ფანებით ვცოცხლობ, მე ისინი საკუთარ თავზე მეტად მიყვარს!
მე თავიდან ვიყავი ერთი უბედური გოგონა, ახლა კი წარმატებული ვარსკვლავი ვარ, მაქვს 5 გრემი და კიდევ უამრავი ჯილდო! ასე რომ არასდროს დაკარგოთ იმედი, იცხოვრეთ კარგით და არა ცუდით და თქვენ აუცილებლად აგიხდებათ თქვენი ოცნება!
Tuesday, March 12, 2013
სასაცილო ლექსები
შემოგთავაზებთ რამოდენიმე სასაცილო ლექსს : )
კატა კაქტუსს გამოედო
ეკლებს იცლის მთელი დღე,
მარშუტკები რომ გაძვირდა
მაინც მღერის ჩხეიძე?!
ქართულ ფილმში შოთას
შემოაკვდა ძერა,
ცოტა ჩვენც თუ არ ვიმღერეთ
ვინ გვიშველის ბერა?!
გუშინ მოხდა ავარიაკაცს დაემტვრა მალები,
კატა კაქტუსს გამოედო
ეკლებს იცლის მთელი დღე,
მარშუტკები რომ გაძვირდა
მაინც მღერის ჩხეიძე?!
ქართულ ფილმში შოთას
შემოაკვდა ძერა,
ცოტა ჩვენც თუ არ ვიმღერეთ
ვინ გვიშველის ბერა?!
გუშინ მოხდა ავარიაკაცს დაემტვრა მალები,
დავიჯერო ბედისწერას
ვერსად დაემალები?!
რომ შეგვპირდნენ საჩუქრებად
გაგიკეთებთ კბილებსო,
ჩემს ბებოს აინტერესებს
ოცდათორმეტივესო?!
მობილური ვიყიდე
და გამოდგა ბრაკი,
რომ მივუტან იმ გამყიდველს
რა ვუწოდო ტრაკი?!
აღარ ფიქრობთ ხალხზე
და კვლავ აშენებთ ქალაქს,
ასფალტი რომ გათავდება
მერე რას შევჭამთ ტალახს?!
ქართველებში ბოღმა ჭარბობს
ღმერთო ჩემო რა შურია,
თქვენთან ერთი შეკითხვა მაქვს
უკაცრავად ხაშურია?!
შენ სუნამო დამიწუნე
გადააგდე ფლაკონი,
გულახდილად მიპასუხე
გოგო ხარ თუ დრაკონი?!
Monday, January 21, 2013
ლედი გაგა ^^ ჩემი კუმირი
მაგრამ რა ვქნათ, ჩვენ ქართველები შურიანი ხალხი ვართ და სულ გვინდა რომ ვინმე გავაკრიტიკოთ... ისე ხომ არ შეიძლება... ყველაფერი უნდა გააკრიტიკოთ! ასე გააგრძელეთ თქვენ იცით, ძალიიან ბევრს მოიგებთ... ჯერ მარტო რატომ უნდა გსიუამოვნებდეს ადამიანის ლანძღვა? რა დაგიშავა? – არაფერი! მოკლეთ მე ამ სიტყვებით მაინც ვერაფერს გავხდები ჰეითერები მაინც გააგძელებენ ფეისბუკზე ჰეითერ–ფეიჯების კეთებას... მომღერლების ლანძღვას... შეიძლება რომ არ მოგწონდეს მაგრამ რატომ უნდა ლანძღო?... მეც არ მიყვარს სელენა მაგრამ არ ვლანძღავ..

ახლა კი პატარა მონსტრებს მივმართავ! ^^ მიყვარხართ! ჩვენ გვიყვარს დედა მონსტრი ^^ Paws Up Little Monsters!
Tuesday, January 15, 2013
ქალთა დახასიათება მათი საყვარელი ფერის მიხედვით
წითელი ტონის მოყვარულ ქალბატონებს ხშირად ძლიერი, ექსპრესიული ხასიათი აქვთ. თუმცა აქვთ მინუსები – ისინი ხშირ შემთხვევაში არიან ისტერიულები. სწრაფად იქცევს საწინააღმდეგო სქესის ყურადღებას. პროვოცირებას უკეთებს გარშემომყოფებს, რომ რეაგირება მოახდინონ მის მწვავე რეპლიკებზე და დაუფარავ, აშკარა ჟესტების ენაზე. ასეთ ქალბატონებს უყვართ უფრო მშვიდი და გაწონასწორებული კავალრები, რადგან თვითონ არიან ლიდერები და აქედან გამომდინარე მამაკაცის დომინირებას ურთიერთობაში ვერ ეგუებიან. თუმცა მამაკაცი უნდა იყოს რბილი ერთი შეხედვით, მაგრამ საკუთარ თავში დარწმუნებული და ფეხზე მყარად მდგომი.
ცისფერი, ლურჯი ფერის მოყვარულები ტიბეტელი ბერებივით მშვიდები არიან. ამ ფერს უპირატესობას ანიჭებენ ჰარმონიული და მშვიდი ადამიანები. ამ ფერის მოყვარულ ქალბატონებს არ უყვართ კონფლიქტები, როგორც წესი ცხვორების თანამგზავრად ირჩევენ თავისზე უფროსს, მათი რჩეული უნდა იყოს მშვიდი და თუ ნებისმიერი სახის აგრესიას გამოავლენენ მაშინვე დაკარგავენ ქალის თვალში სიმპატიას.
ცისფერი, ლურჯი ფერის მოყვარულები ტიბეტელი ბერებივით მშვიდები არიან. ამ ფერს უპირატესობას ანიჭებენ ჰარმონიული და მშვიდი ადამიანები. ამ ფერის მოყვარულ ქალბატონებს არ უყვართ კონფლიქტები, როგორც წესი ცხვორების თანამგზავრად ირჩევენ თავისზე უფროსს, მათი რჩეული უნდა იყოს მშვიდი და თუ ნებისმიერი სახის აგრესიას გამოავლენენ მაშინვე დაკარგავენ ქალის თვალში სიმპატიას.
ყვითელი ფერი კარიერისტი ქალების საყვარელი ფერია. ისინი ამბიციურები და ძალიან მიზანდასახულნი არიან, თუმცა აქვთ უნარი დროდადრო ბავშვობაში გადავარდნენ და როცა საქმე რომანტიკას, ოჯახს და სიყვარულს ეხება გულუბრყვილოები ხდებიან ან ოსტატურად თამაშობენ გულიბრყვილოს როლს. ასეთ ქალებს უკომპლექსო, მხიარული მამაკაცები მოსწონთ. ისინი მუშაობენ და ისვენებენ სპონტანურად, არასოდეს გეგმავენ ხვალინდელ დღეს და დღევანდელობით ცხოვრობენ.
იასამნისფერი უყვართ არტისტული ბუნების მანდილოსნებს. ასეთები თავს იდუმალების და დრამატიზმის აურაში ახვევენ. მათთვის მარტივია შთაბეჭდილების მოხდენა გარშემომყოფებზე. იასამნისფერის თაყვანისმცემლები ხშირად ირჩევენ შემოქმედებით პროფესიებს: მხატვრის, მუსიკოსის ან მსახიობის.. ასეთ ბოჰემურ წრეში მათ ხშირად ხვდებათ იმ ტიპის მამაკაცები როგორებიც ხიბლავთ, ანუ რომანტიკოსები, რომლებიც ოსტატურად ფლირტაობენ და ხშირად არიან ჭეშმარიტი მექალთანეები (ასეთი ტიპის მამაკაცებთან იასამნისფერ ქალებს უყვართ მეტოქეობა ფლირტის ხელოვნებაში).
მწვანე ტონის (სალათისფერიდან – ხაკისფერამდე) მოყვარული ქალბატონები გამოირჩევიან იდეალისტური ხასიათით. ისინი ერთანაირად მომთხოვნი არიან საკუთარი თავის და გარშემომყოფების მიმართ. სტუდენტობისას ხშირად პრფოკავშირის თავმჯდომარეები და გამორჩეული სტუდენტები არიან. დაიმახსოვრეთ ქალი მწვანე კოსტიუმში არასოდეს შეხვდება გაიძვერას, არაკაცს… მისთვის ყველაზე მთავარი ადამიანური თვისებებია და არა რჩეულის ფიზიკურობა თუ მატერიალური შესაძლებლობები. მას ყოველთვის დააინტერესებს მამაკაცის ოჯახი, მისი მშობლები და მათი საქმიანობის სფერო.
ფორთოხლის ფერი, „წარიჟაო" უყვართ თავისუფალი ხასიათის ქალბატონებს. ისინი ძალიან სპონტანურები, მხიარულები არიან და ცხოვრებას მსუბუქად უყურებენ. უმეტესად გამოუსწორებელი ოპტიმისტები არიან. ხშირად იცვლიან პარტნიორებს, თავისუფალი სიყვარულის მომხრეები არიან. ასეთ ქალებს არ უყვართ დოგმები და აკრძალვები ინტიმურ ასპექტში, დიდ ხანს პარტნიორის გარეშე ყოფნამ შეიძლება წყობიდან გამოიყვანოს. კაცებს ირჩევს იმის მიხედვით თუ რამდენად მსგავსი ინტერესები აქვთ, რამდენად სპონტანურია და რამდენად შეუძლია სწრაფად გადაწყვეტილებების მიღება.
ინტელექტუალი ქალების საყვარელი ფერი შავია. ამ ფერის მოყვარულთათვის დამახასიათებელია შინაგანი ნონკონფორმიზმი, ზრდასრულ ასაკშიც კი. ქალი შავებში ხშირად გატაცებულია ფილოსოფიით, თეოლოგიური მოძღვრებებით და ხელოვნებით. მას უყვარს კითხვა. თუმცა თუ ქალი დიდხანს ატარებს შავს ეს მიუთითებს შინაგან დეპრესიაზე. მას მხოლოდ ინტელექტუალი მამაკაცები ხიბლავს, ცხოვრების თანამგზავრს ინტელექტით ირჩევს.
მორიდებული და დაკვირვებული მანდილოსნების ფერია თეთრი. მიუხედავად იმისა, რომ თეთრი საერთოდ დადებითი ენერგიის და გახსნილობის ფერია, ამ ფერის ტანსაცმლის მოყვარული ქალები საკუთარ თავში ჩაკეტილი და ჩუმები არიან. როგორც წესი თეთრი სადა არ არის, თეთრ ფონზე არის ორნამენტები: ყვავილები, გეომეტრიული ფიგურები, კოპლები. ასეთი ქალები განსაკუთრებული გამჭრიახობით გამოირჩევიან. თუმცა არასოდეს განიკითხავენ ადამიანს ადამიანური სისუსტეების გამოვლენისთვის, პირიქით ყოველთვის მზად არიან მოუსმინონ და მხარდაჭერა გამოიჩინონ ახლობლების მიმართ, როცა ისინი შეცდომას სჩადიან. კაცებს მათში იზიდავს დედობრივი მზრუნველობის შეგრძნება. თუმცა მათ თავად გვერდით სჭირდებათ მამაკაცი, რომელიც ისეთივე მზრუნველი და გულშემატკივარი იქნება როგორებიც თვითონ არიან საჭიროების შემთხვევაში.
ვარდისფერი უყვართ ინფანტილურ, ნაზ, კეკლუც ქალებს. ისეთებს, რომლებიც მუდმივად ბავშვობას, თოჯინებს რბილ სათამაშოებს მისტირიან. ისინი ძალიან ნაზები, კაპრიზულები და ამავე დროს მიმზიდველნი არიან. ასაკშიც კი ფლამინგოს ფერის მოყვარულნი ქალიშვილურ სიკეკლუცეს ავლენენ. მათი უმრავლესობა არ ზრუნავს კარიერაზე და ოჯახურ კერას უვლიან. მათ უყვართ ძლიერი მამაკაცის მზრუნველობის და პასუხისმგებლობის შეგრძნება, უყვართ როცა მათ იცავენ და მასზე ზრუნავენ. (ყველა ქალს უყვარს როცა მასზე ზუნავს კაცი, არა აქვს მნიშვნელობა რა ფერის კაბას ანიჭებს მანდილოსანი უპირატესობას.
Subscribe to:
Posts (Atom)