ნატალი... (3 თავი)

 ნატალის ამ სიტყვების წაკითხვის შემდეგ გული წაუვიდა... გონზე რომ მოვიდა საწოლში იწვა და მასთან ”დედა” იდგა, ოღონთ არა ის ვინც წერილი მიწერა. გოგონასთან დედინაცვალი იდგა და განერვიულებული სახით უყურებდა. ”დედამ” რომ დაინახა, ნატალიმ თვალები გაახილა გაუხარდა და გადაეხვია მას. გოგონამ ის მოიშორა, გვერდზე გაიწია. ”დედა” ისევ განერვიულდა. ნატალიმ უთხრა:
-შენ....შენ... დედაჩემი არ ხარ?? ამდენ ხანს მატყუებდიი?!”
 ნატალის ”დედას” ოფლმა დაასხა. ცოტახანი დუმდა, მაგრამ მერე ჰკითხა:
 -ნატალი, მგონი ძალიან ცუდად ხარ. რას გულისხმობ?
 - კი! კი ძალიან ცუდად ვარ და თუ მეტყვი რომ.... - ნატალი გაიქცა და წერილი მოიტანა - ეს წერილი ტყუილია, კარგად გავხდები!
”დედამ” ყველაფერი წაიკითხა. მას ცრემლები წამოუვიდა.
- ნატალი ეს... ესს... ეს წერილი... ეს წერილი...
- რა რა ეს წერილი? მითხარი!
- ეს წერილი.. ტყუილ..... მართალია!
ნატალიმ იკივლა, ტირილი დაიწყო, გავარდა ოთახიდან, აიღო თავისი ჩანთა, რაც შემოხვდა ყველაფერს ხელი დაარტყა.. ჭურჭელი დაამტვრია, წიგნები დახია, თავის დას, ქეთას ბურთი გაუხეთქა... რათქმაუნდა ძალით არ უნდოდა მაგრამ ძალიან გაბრაზებული იყო. ”დედა” მას გაეკიდა.
- ნატალიიიიიიი! ნატალი დაბრუნდი გთხოოოოოოვ! ნატალი არ წახვიდე! უშენოდ მოვკვდები, მე ხომ ძალიან მიყვარხარრრ! - ტირილით ეუბნებოდა ”დედა”
- არა! მე არ მიყვარხარ! მოკვდი! შენ მე არ გიყვარვარ, ამდენ ხანს მატყუებდი!
- ნატალიიიიიიიიიიიიიიიიიიიი.... - გაყვიროდა დედა და ტიროდა..
 გაიქცა ნატალი... ის მირბოდა და ტიროდა, მაგრამ სად თვითონაც არ იცოდა... ის შევიდა ერთ დიდ მარკეტში, იკითხა თუ სად იყო საპირფარეშო... ის შევიდა საპირფარეშოში, ამოიღო ჩანთიდან მაკრატელი და თმა შეიჭრა...

ნატალი... (2 თავი) ”უცნობი” ქალის წერილი

ნატალი როგორც კი სახლში მივიდა თავის ოთახში აირბინა. დიდ ყუთში იდო ლამაზი კონვერტი და ვარდისფერი პარკი. პარკში რაღაც საჩუქარი იყო, მაგრამ პირველ რიგში კონვერტი გახსნა რადგან წერილი უფრო აინტერესებდა. დაკეცილი ფურცელი გაშალა და დაიწყო კითხვა:
- გამარჯობა ნატალი! ( გოგონას გაუკვირდა თუ საიდან იცოდა მისი სახელი ) ამდენი ხანია დაგსდევ და გითვალთვალებ. ვიცი რომ ცოტა გეშინია კიდეც. მე მინდა გითხრა რომ დედაშენი ვარ. ადრე, როდესაც მამაშენს გავყევი ცოლად მთელი გულით მიყვარდა. როდესაც შენ გაგაჩინე, 7 თვის შემდეგ გამოჩნდა ერთი კაცი. მე ის ჯერ მომწონდა, შემდეგ კი შემიყვარდა. ჯერ ფარულად ვხვდებოდი, მაგრამ როდესაც მითხრა რომ რუსეთში მიდიოდა, მე დავივიწყე ყველაფერი და გადავწყვიტე მას წავყოლოდი. მე მამაშენს ყველაფერი ვუთხარი, შენც და ისიც მიგატოვეთ. მე მაშინ ახალგაზრდა და სულელი ვიყავი. მამაშენს მართლა ძალიან ვუყვარდი და ნერვიულობით გარდაიცვალა, ჩემი წასვლიდან რამოდენიმე დღის შემდეგ. მე დედ-მამა არ მყავდა, მამაშენის მშობლებმა უარი თქვეს შენს მოვლაზე, ჩვენ იმის შვილს ვერ მოვუვლით ვის გამოც ჩვენი შვილი გარდაიცვალაო. სხვა მამაშენის ნათესავებმაც ეს სთქვეს. დარჩათ შენი თავი ჩემს ნათესავებს, მისი მოვლა არავის შეეძლო და ამიტომ გაგაშვილეს. შენ გიშვილა ერთმა მშვენიერმა ადამიანმა, ვინც მთელი ცხოვრება გივლიდა. რაც ჩავიდინე იმას ჩემს თავს ვერასდროს ვაპატიებ და გთხოვ, შენ მაინც მაპატიე...

ნატალი... (1 თავი)

  ერთ ქუჩაზე, ცხოვრობდა ერთი გოგონა, რომელსაც ნატალი ერქვა. ის 13 წლის იყო. ნატალი ყოველ დღე მხიარულად დადიოდა სკოლაში, მაღაზიებში, ქუჩაში. სიცოცხლე უხაროდა, მოსწონდა და უყვარდა საკუთარი თავი.
 მიუხედავად იმისა, რომ ნატალი საერთოდ არ გავდა დედას, არასდროს არ შეჰპარებია ეჭვი იმაში, რომ ნაშვილები იყო. ერთხელ მან დედას ჰკითხა:
- დედა, ყველა მეუბნება რომ არ გგევარ და მეც ვერ ვხედავ ჩვენს თავში მსაგვსებას. მე შავგვრემანი ვარ, შენ ქერა. მე მწვანე თვალები მაქ, შენ ლურჯი. არც მამას ვგევარ. რატომ?
 დედას ცოტა გაუჭირდა პასუხის გაცემა, მაგრამ არ დაიბნა და შვილს უპასუხა:
- ზოგჯერ შვილები ბებიებს ემსგავსებიან. შენც ბებიაშენს გევხას.
 და ანახა ბებიას ბავშობის სურათი (სინამდვილეში კი ეს თვითონ ნატალი იყო). გოგონამ მართლაც დიდი მსგავსება დაინახა. გავიდა დღეები, ნატალი დღითიდღე იზრდებოდა და ბევრ რამეს ხვდებოდა, ერთის გარდა: რატომ უთვალთვალებდა სკოლასთან ერთი ქალი ყოველ დღე. ნატალის ცოტა ეშინოდა კიდეც, ნელნელა ეს შიში მატულობდა. ნატალიმ გადაწყვიტა სხვა გზით ევლო, ის გზა უფრო გრძელი იყო მაგრამ უსაფრთხო. რამოდენიმე დღე უცნობი ქალი აღარ ჩანდა. გოგონამ შვება იგრძნო, იფიქრა რომ თავი დამანებაო მაგრამ მწარედ შეცდა. ერთი კვირის შემდეგ უცნობი ქალი იმ გზაზეც შეამჩნია. ნატალის ძალიან შეეშინდა, მაგრამ ამის მოყოლა დედასთვის არ უნდოდა. ერთხელაც, უცნობი ქალი გოგონას მიუახლოვდა. ნატალის ფერი შეეცვალა, შიშის ოფლმა დაასხა. ნატალიმ ჰკითხა:
- რრრა რრაა გინდათ?
 უცნობმა ქალმა გაუღიმა და უპასუხა:
- ვიცი, ყოველდღე მხედავ და ალბათ ცოტა გეშინია ჩემი, გაინტერესებს თუ რატომ გითვალთვალებ. ახლავე გეტყვი. ჩვენ ერთმანეთთან დიდი კავშირი გვაქ. თუ კარგად დამაკვირდები შეამჩნევ, რომ რაღაცით გგევარ.
ნატალი მართლაც დააკვირდა და შეამჩნია მსგავსება. ქალმა გააგრძელა:
- მე დიდი ხანია ვფიქრობ და გადავწყვიტე ყველაფერი მეთქვა. აი, გამომართვი ეს ყუთი და ნახე. ამ ყუთში დევს წერილი, სადაც ყველაფერი წერია და ასევე მცირეოდენი საჩუქარი.

 ნატალიმ ყუთი გამოართვა და სახლში წავიდა. მას ძალიან ეჩქარებოდა, ძალიან აინტერესებდა თუ რა იდო ყუთში...

ჰაიდენ უილიამსი Hayden Williams - უნიჭიერესი ილუსტრატორი

ერთერთ გაგას გვერდზე, იდო რომელიღაცა ილუსტრატორის მიერ დახატული გაგა. რომ დავაკვირდი ფოტოს ეწერა: ” Hayden Williams". ძალიან მომეწონა ნახატი და დამაინტერესა ამ ილუსტრატორმა. Google-ში შევედი და ავკრიფე "Hayden Williams". ძალიან ბევრი შესანიშნავი ნახატი ვნახე, რომელიც ძალიან მომეწონა...

ჰაიდენ უილიამსი ახალგაზრდა ნიჭიერი მოდური ილუსტრატორია, რომელიც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით ძალიან მოკლე დროში გახდა ცნობილი თავისი ნიჭიერებით და უკვე თაყვანისმცემლებიც კი გამოუჩნდა, ისინი, ვინც მის ტალანტს აფასებენ. ჰაიდენს ძალიან უყვარს ცნობილი ადამიანების ხატვა. წარმოგიდგენთ მის ნამუშევრებს:

Born to be Brave ( ნაწილი 7 ) - დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

 და მე და დედა გავემგზავრე ამერიკაში, გაგას კონცერტზე...
აი ჩავედით კიდევაც. ეს იყო ყველაზე მაგარი მომენტი. სასტუმრო ძალიან მომეწონა, ასეთი მაგარი სასტუმრო არც კი მინახავს. ხვალ გაგას კონცერტზე უნდა წავსულიყავი...
გათენდა. მე 9 საათზე წამოვხტი საწოლიდან და ჩემი ახალი, საუკეთესო კაბა ჩავიცვი. სარკეში ჩავიხედე, მაგრამ ასე მონსტრს კი არა პრინცესას ვგავდი. გამოვაღე კარადა, ავიღე ჩემი დახეული შარვალი და გაგას მაიკა და ჩავიცვი. თვალებიც შევიღებე, ისე, როგორც გაგას "Marry The Night" - ში აქვს ცეკვის დროს.
- დეეე წავედიით!
- აუ კარგი რა ჯერ ადრეა დამაცადე ძილიი გოგო!
- ოო წამოდი დროზე.
- მარტო წადი
- მეშინიაა, არც კი ვიცი სად წავიდე
- კარგი ხოო მოვდივარ
დედამ ჩაიცვა და გაგას კონცერტზე წამიყვანა.
- გაგგააააააააა აი ლავ იოუუ გაგაააა!- ისმოდა ასეთი შეძახილები და ტაშის დაკვრის ხმაც. აი გამოვიდა გაგაც. მან დაიყო ” Born This Way"-ს სიმღერა. სიმღერის ბოლოს მან აარჩია ფანები და აიყვანა სცენაზე. მათ შორის მოვხვდი მეც! ვაიმე როგორ გამიხარდა!
- ” გაგა მიყვარხარ!!! მე ვარ ქართველი. გთხოვ ჩამოდი საქართველოში! "
- " ოჰ, პატარა მზეო! შენ ის არ ხარ თვითერზე რომ მომწერე”?
- ”კი მე ის ვარ!”
- ” მეც გიპასუხე! You Born to be Brave!!!!!!!"

Born to be Brave ( ნაწილი 6 )

 გავიდა 10 დღე.
- დღეს დედიკო ჩამოდიის- ვუთხარი ძიძას.
- ხო ძალიან მაგარია ))
- აუ შენ დარჩი რა ჩვენთან არ წახვიდე.
- როგორ დავრჩე, მეც ჩემი ოჯახი მყავს და მომენატრნენ.
- აუუუ :((
- მოდი ჩაგეხუტო
მე ჩემს ძიძას ჩავეხუტე...
- რომარომაამააა გაგა ოლალაა ვანთ იოურ ბედ რომენს... - ისმის ჩემი ტელეფონის ხმა. მეც ვუპასუხე.
- დედას სიხარულოო როგორ ხარ?
- კარგად დეე შენ?
- მეც კარგად ჩამოვედიი და რაღაც ჩამოგიტანეე!
- მართლა დეეეე? :*
- ხოო
- ვაიმე რა მაგარია რა არისს?
- ეს უკვე სიურპრიზიაა ))
- კარგი ხოო. ;დ ეხლა სად ხარ?
- მანქანაში ვარ და სახლში მოვდივარ.
- კარგიი მალე მოდიი...
- აი უკვე სახლთან ვარ
- ჩამოვალ და დაგხვდებიიიი...
მე გავიქეცი ეზოში. ქუჩაში დედა დავინახე. ღობეს გადავახტი და დედას გადავეხვიე...
- ჩემი ძიძა გამოვიდა სახლიდან, უკვე ჩაცმული. კარებთან იდგა და გვიყურებდა... მერე მოგვიახლოვდა. დედამ მას დიდი მადლობა მოუხადა. ჩემი ძიძა მანქანაში ჩაჯდა... მე ხელს ვუქნევდი.
- დეე რა ჩამომიტანე?
- წამოდი სახლში და გაჩვენებ!
ავედი სახლში და გავშრი... ეს იყო ბილეთი გაგას კონცერტზე ვაიმე როგორ გამიხარდაა !! ))
- აწწწ რა მაგარია დეეეეეეეე მადლობა ვაიმე როგორ მიყვარხარ დედიკოოო ააააააააააააააააააააააააააააა იეეეეეეეეეეეეეეეეეეეს!
- ჰჰაჰჰა დაწყნარდი..
- ვერაა ძალიან მიხარიააააააააააააა იეეეეეეეეეეეეეეეეეეეს გაგას კონცერტზე წავაააააააალ!
- ხო ანი წახვალ წახვალ )))
- ურაააააააააააა!
- ანი მისმინე, მე შენი დღიური წავიკითხე. ამას რატომ არ  მეუბნებოდი? მე შენ სხვა სკოლაში გადაგიყვან.
- ............ მე ...... მე......
- კარგი არაუშავს. მთავარია გავიგე. მალე არდადეგები მოვა და 7 კლასიდან სხვა სკოლაში გადაგიყვან!
- რა კარგიააა! ^^
ეს იყო ყველაზე ბედნიერი დღე ჩემს ცხოვრებაში. ამ ბედნიერებას კიდევ გაგას მოწერილი მესიჯი დაემატა:
” გამაგრდი! იყავი ძლიერი! You Born to be Brave! "

Born to be Brave ( ნაწილი 5 )

 მეორე დღეს სკოლაში არ წავედი. დედას წავყევი აეროპორტში. იქ დამხვდა ჩემი ძიძაც. გავიცანი, მშვენიერი ადამიანი იყო. დედას ჩავეხუტე, დავემშვიდობე ცრემლებიც კი წამომივიდა.
- ნახვამდის დეე!
- ნახვამდის ჩემო სიხარულო!
- მომენატრები დეეე!
- მეც ანი!
- დეეე არ წახვიდეე ან მეც წამიყვანეეე!
- ვერ წაგიყვან ანი ხო იცი... ავდივარ ახლა თვითმფრინავში ნახვამდიის!
- ნახვამდის დეე....
 სახლში ჩემს ძიძასთან ერთად წავედი. ჩემი ძიძა ძალიან მხიარული იყო. მე მას ვკითხე გაგას შესახებ რას ფიქრობდა
- ოო.. რთული სათქმელია. მე არ მომწონს მისი ჩაცმის სტილი და ქცევები, მაგრამ ძალიან  კარგად მღერის. სისულელეებს რომ იძახიან სატანისტიაო და ასე შემდეგ ასეთი რაღაცეების არ მჯერა.
- რა კარგია. ძლივს ვიპოვე ვიღაც ისეთი, ვინც გამიგებს...
- რას გულისხმობ?
მე ყველაფერი მოვუყევი ჩემს შესახებ.
- ეს ძალიან ცუდია, მაგრამ არაუშავს, მოვა დრო და შეგეხვეწებიან მეგობრობას!
- ნეტავ მართლაც მოვიდეს ეს დრო... - გავიფიქრე ჩემთვის.
 ჩემს ოთახში ავედი, კომპიუტერთან დავჯექი და თვითერში შევედი. გაგას პასუხი არ მოუწერია. თუმცა იმედი არ დამიკარგავს! მე მაინც ველოდებოდი გაგას მესიჯს...

Born to be Brave ( ნაწილი 4 )

   მეორე დღეს, როდესაც სკოლიდან მოვედი ჩემს და ოთახში შევედი დღიური გადაშლილი დამხვდა, არადა მახსოვდა, რომ დახურული დავტოვე. მერე გავიფიქრე, ალბათ გადაშლილი დამრჩათქო.(ამ დღიურში ჩემს ყოველდღიურ ისტორიას და ჩემს ფიქრებს ვწერდი.) როდესაც სამზარეულოში ჩავედი, გამიკვირდა, დედა თბილად დამხვდა. ნამცხვარი მომიჭრა და ყავაც დამისხა. მერე თავისთვისაც დაისხა ყავა და სუფრას მოუჯდა. მითხრა:
– ანი, შენთან სერიოზული საქმე მაქვს. მე მივდივარ უცხოეთში 1 კვირით, სამსახურიდან. ბევრ ფულს მომცემენ. შენ მარტო არ იქნები, ძიძა გეყოლება ძალიან კარგი გოგოა, თან ახალგაზრდა და მხიარული, ყველაფრის ნებას დაგრთავს, ღამე გვიან დაგაწვენს, მეგობრებთან გაგიშვებს, ყავას დაგალევინებს, კომპიუტერთან დიდხანს დაჯდები მაგრამ გაკვეთილებს წესიერად იმეცადინებ!
– მომენატრები დედა.. :(
– მეც, მაგრამ არაუშავს მალე ჩამოვალ. ხვალ მივფრინავ
 მე დედას ჩავეხუტე. შემდეგ ნამცხვარი შევჭამე, ყავა დავლიე და ავედი სამეცადინოდ. შემდეგ შევედი თვითერზე და ვნახე რომ გაგამ დამაფოლოუვა. სიხარულისგან დავხტოდი, ვყვიროდი... გაგა შემოსული იყო, 7 წამის წინ დაუდია თვითი.მე დრო ვიხელთე და მივწერე:
"  გამარჯობა გაგა, ,მე პატარა მონსტრი ვარ. ძალიან მიყვარხარ. რაღაც მინდა გთხოვო, დამეხმარე. სკოლაში მუდამ დამცინიან, მამცირებენ, არ მემეგობრებიან, მირტყამენ მხოლოდ იმის გამო რომ არ ვარ ლამაზი და განსხვავებული ვარ. რა გავაკეთო? თუ ნახავ ამ შეტყობინებას, ძალიან გთხოვ მიპასუხე! "